شرايط لازم براي كسب بهترين نتيجه در كاهش وزن از ديدگاه دكتر راست منش

(بخش اول)

آقاي دكتر! لطفا شروع نماييد.

با سلام خدمت خوانندگان محترم، اجراي رژيم، يك سري ضرورت هاي "رواني و شناختي" دارد و يك سري شرايط و ضروريات بنيادي براي خود "رژيم كاهش وزن". در ابتدا، ضروريات رواني و محرك هاي رواني براي كنار آمدن با اجراي رژيم را بازگو مي كنم و به ياري خدا، در شماره بعد، به ساير بخش ها مي پردازم. در ابتدا بايد اصول بنيادي زير را بپذيريم:

1. عدم وجود معجزه: پذيرفتن اين نكته كه اضافه وزن و چاقي ما طي يك معجزه از بين نخواهد رفت. يعني اينطور نيست كه شب بخوابيم و فردا صبح بلند شويم و ببينيم كه مانكن شده ايم.
2. داشتن برنامه علمي و كارشناسي: پذيرفتن اين حقيقت كه چاقص و اضافه وزن يك شبه به وجود نيامده و با نگاه واقع بينانه خودمان را براي يك برنامه كوتاه مدت، ميان مدت و بلند مدت آمده كنيم
3. داشتن محرك اوليه: پذيرفتن اينكه برنامه كوتاه مدت كاهش سايز، محركي عالي براي ايجاد اشتياق و ادامه كار است.
4. پايداري در تصميم: پذيرفتن اينكه اجراي برنامه ميان مدت، شرط رسيدن به وزن نرمال و يا ايده آل است.
5. تصميم براي عالي بودن: پذيرفتن اينكه شرط لازم براي ماندن در شرايط ايده آل، رعايت برنامه درازمدت است. حسب اطلاعي كه بنده دارم ما انسان ها ده يا بيست بار به دنيا نمي آييم و قرار نيست پانصد سال در سن جواني بمانيم كه بخواهيم با دست روي دست گذاشتن و بي تفاوتي،‌ بدنمان را منهدم نماييم.
6. يافتن سرگرمي هاي منطقي: ايمان داشتن به اينكه خوردن تنها لذت كهكشان راه شيري نيست و بايد قدر سلامتي و زيبايي خود را بدانيم.
7. راه قاچاق ممنوع: راه ميانبري براي رسيدن به كاهش وزن، جز راه هاي متعارف علمي (اعم از رژيم غذايي، ورزش، داروهاي مجاز و عمل هاي جراحي مجاز) وجود ندارد. پس سلامتي مان را با گوش سپردن به افراد غيرمتخصص و شايعاتي كه در اينترنت و سرزبان ها مي چرخد، به خطر نيندازيم و وقت و شانس خودمان را هدر ندهيم.
8. تسليم تعارف نشويم: يقين پيدا بكنيم كه اگر حين اجراي رژيم مي خواهيم موفق شويم، بايد ياد بگيريم وقتي با تعارف غذايي مواجه مي شويم يك نه مودبانه بگوييم! در تحقيقي كه سال 2012 به سرپرستي بنده انجام شد،‌ يكي ديگر از مهمترين دلايل شكست رژيم غذايي در كشورمان، عادت فرهنگي "تعارف غذايي" است. تعارف غذا از نشانه هاي دوست داشتن و ادب است. ولي بايد اين حقيقت را در نظر بگيريم كه وقتي عنوان مي كنيم تحت رژيم هستيم (حالا به هر دليلي، از دليل سلامتي و بيماري گرفته تا زيبايي و تناسب اندام)، اطرافيان بايد به تصميم ما احترام بگذارند و ما هم با تعارفات مكرر غذايي، با اكراه، رژيم غذايي مان را نشكنيم.
9. بهانه شغلي نياوريم: كار فكري و شغل مان را بهانه عدم توانايي براي اجراي رژيم قرار ندهيم چون كار فكري نياز به انرژي بيشتر ندارد.
10. مشورت كارشناسي بكنيم: قبل از انجام هرگونه ورزش يا رژيم، از كارشناسان و متخصصين مربوطه سوال كنيم چون بعضي از ورزش ها لزوما به كاهش وزن كمك نمي كنند و بسياري از رژيم هاي اينترنتي هم يا مردود هستند يا من درآوردي!
11. چاقي را بيماري بدانيم:بايد چاقي را با يك بيماري برابر بدانيم و همانطور كه تا ريشه كن شدن بيماري دست از معالجه و مراجعه به پزشك و بيمارستان و كلينيك بر نمي داريم،‌ به فرآيند كاهش وزن نيز چنين نگاهي داشته باشيم.
12. منظم و پيگير باشيم: افرادي كه منظم ترين مراجعه را دارند و پيگير هستند،‌ بهترين و ماندگارترين جواب را مي گيرند چرا كه خود را موظف مي بينند دستورات غذايي را رعايت كنند.

هنگامي كه تعداد دفعات ملاقات مراجعه كننده با دكتر و مطب طولاني مي شود، پايبندي فرد مراجعه كننده براي رعايت رژيم بسيار ضعيف مي شود و فرد جواب نمي گيرد، در حاليكه ايراد نه از رژيم و دستور غذايي؛ بلكه از نامنظم بودن و تعداد دفعات كم مراجعه افراد است. نتيجه اينكه فرد از اين كارشناس به كارشناش ديگر مراجعه مي كند و اين چرخه معيوب همچنان ادامه مي يابد و وقت طلايي و اشتياق فرد براي اجراي رژيم به صفر مي رسد.

1. واقع بين باشيم: بعضي اوقات بدن در مرحله اي است كه اگر فرد رژيم غذايي را رعايت نكند وزنش بيشتر هم مي شود. حال اگر فرد رژيم بگيرد حداقل فايده اش اين است كه وزن را كنترل مي كند تا زياد نشود و در فرصت مناسب ديگري با تغيير روش، وزن را كم بكند.
2. اقدام بهنگام: پذيرفتن اينكه هرچه براي كاهش وزن ديرتر اقدام كنيم، هم كار را سخت تر نموده ايم، هم زمان را طولاني تر كرده ايم و هم عوارض ديگر منجمله، عوارض پوستي و شلي پوستي را بدتر ساخته ايم.

پس كار امروز را به فردا نمي اندازيم، مخصوصا اگر پاي صحبت سلامتي مان باشد.